သောင်မ​တင်ရေမ​ကျဖြစ်နေ

ရှင်းရှင်း ပြောရရင် ဒီစခန်းတွေဟာ ကွန်းခိုရာအမိုးအကာတွေ မဟုတ်တော့ဘူး။လူတွေကို ပိတ်လှောင်ထားပါတယ်၊ အလုပ်ထွက်လုပ်ခွင့်ခွင့် မရပါဘူး။ ထိုင်းဘာသာကို စခန်းတွေထဲမှာတောင် မသင်ကြားရတဲ့အတွက် ဆက်သွယ်ရေး ပိုခက်ခဲလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အများစုမှာ ကျွမ်းကျင်ပြီး ပါဝင်ကူညီဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေကြပါတယ်။ ရင်တုန်းကတော့ ထိုင်းက ပိုကောင်းပါတယ်။ မြန်မာ၊ လာအို၊ ကမ္ဘောဒီးယား၊ ဗီယက်နမ်၊ တရုတ်နဲ့နီပေါနိုင်ငံတို့က ဒုက္ခသည်တွေကို လက်ခံထားတဲ့နိုင်ငံဖြစ်ပါတယ်။ နေရပ်ပြန်ပို့ရန် မဖြစ်နိုင်ကြောင်း သက်သေပြနိုင်တဲ့အခါ ထိုင်းနိုင်ငံမှ ၎င်းတို့အား တရားဝင် ID များဖြင့် နေထိုင်ခွင့်၊ ဂုဏ်သိက္ခာရှိစွာ နေထိုင်ခွင့်တို့ကို ပေးအပ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီဒုက္ခသည်တွေကို ရွှေ့ပြောင်းအလုပ်သမားတွေအဖြစ် ပြန်လည်သတ်မှတ်ခြင်းဟာအမှားတစ်ခုဖြစ်ပါလိမ့်မယ်၊ဒီအခြေအနေဟာ သူတို့ကိုလက်လုပ်လက်စားလုပ်အား၊ တင်းကျပ်တဲ့ထိန်းချုပ်မှုတွေနဲ့အလုပ်ပြောင်းဖို့အခွင့်အလမ်းမရှိသလောက်ဖြစ်ပါတယ်။ ရွှေ့ပြောင်းအလုပ်သမားတံဆိပ်ဟာတရားမျှတမှုမရှိသလို အကျိုးဖြစ်ထွန်းမှုလည်း မရှိပါဘူး။ နောက်ဆုံးမှာဒုက္ခသည်တွေဟာ အလုပ်အကိုင်ရှာဖွေဖို့ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်ခြင်း မရှိကြဘဲ ပြည်တွင်းစစ်ဘေးက ထွက်ပြေးခဲ့ကြရသူတွေပဲဖြစ်ကြပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ အခြေအနေက ကွဲပြားပြီး မတူညီတဲ့ ဖြေရှင်းချက်နဲ့ ထိုက်တန်ပါတယ်။ ဇူလိုင်လ ၂၂၊ ၂၀၂၅။ သောင်ရင်းသတင်းလွှာ အချိန်ကုန်သွားပါပြီ။ နှစ်ပတ်မပြည့်မီမှာ ထိုင်း-မြန်မာနယ်စပ်ရှိ ဒုက္ခသည် ၈၀,၀၀၀ ကျော်ဟာစားနပ်ရိက္ခာ၊ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု သို့မဟုတ် အကာအကွယ်မပါဘဲ ကျန်ရစ်ခဲ့တော့မှာဖြစ်ပါတယ်။ အမေရိကန်အကူအညီကို အပြီးအပိုင်ဖြတ်တောက်လိုက်တာကြောင့် ထိုင်းနိုင်ငံဟာ မျက်နှာမလွှဲနိုင်တော့ပါဘူး၊ လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုဆိုင်ရာ အကျပ်အတည်းကို ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရမဖြစ်မီ အစိုးရအနေနဲ့လုပ်ဆောင်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံမှစစ်ဘေးနဲ့ နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းမှုများကြောင့် ထွက်ပြေးလာကြရတဲ့ကရင်တိုင်းရင်းသားအများစုဖြစ်တဲ့ အဆိုပါဒုက္ခသည်များဟာနှစ် ၄၀ ကျော် ခါးသီးစွာ နေထိုင်လာခဲ့ကြပါတယ်၊ စခန်းများမှာ မွေးဖွားလာသူ အများအပြားဟာ ပြန်လည်နေရာချထားရေး မျှော်လင့်ချက်တွေဟာဝေးကွာကုန်ကြပြီးအခြားနေရာတွေဆီကိုလည်းသွားစရာ မရှိတော့ပါဘူး။ လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုဆိုင်ရာ အကျပ်အတည်းကို အမေရိကန်သမ္မတ ဒေါ်နယ်ထရန့်က ဇန်နဝါရီ ၂၀…